Dag 5 Tomahon -Bunaken

Dag 5 - Tomohon naar Bunaken.

Vandaag alweer de laatste dag in de Minihasa district. Wederom de wekker om 7 uur, want Juffry had nog wat laatste activiteiten in gedachten. Het ontbijt bestond weer uit toast met advocado en ei, maar dit keer bestelden we er ook een glas vers geperste Soursop (zuurzak) bij. Wat ontzettend lekker is dat! Daarna de koffers gepakt en opgehaald door Juffry. 

Hij wou ons graag watervallen laten zien, dus na 15 minuten rijden kwamen we aan bij de parkeerplaats. Ralph droeg op dat moment slippers en vroeg of schoenen handiger waren, maar aangezien het een geprepareerd pad was, was dat niet nodig. Juffry vertelde niet dat het een pad van 1km was dat af en toe stijl naar beneden en omhoog ging. Hij beschouwde deze wandeling als ochtendgymnastiek en had de pas er goed in zitten. Binnen een half uur kwamen we op een uitkijkpunt waar verschillende watervallen vanaf een meter of 50 uit de bossen naar beneden daalden. Na een minuut of 10 zijn we weer naar boven gelopen, wederom op een lekker tempo. Eenmaal boven waren we dus alweer helemaal gesloopt. Juffry is zo lief geweest om s morgens verse Nasi Koening te halen, dus die hebben we lekker voor de helft opgegeten op de parkeerplaats. Al met al zaten we om 10:30 alweer in de auto en hadden we de eerste activiteit er al weer op zitten.

De volgende stop was Manado, van waar ook de boot richting Bunaken vertrekt. Eenmaal aan de rand van Manado aangekomen liet Juffry ons een gigantisch beeld van een "vliegende" Jezus zien. Op zich wel indrukwekkend. We vervolgende onze rit naar het centrum van Manado, waar we nog een souvenir zochten. Bij een winkeltje zat een opa die deze wel op kon halen. Na 5 minuten wachten kwamen opa terug, maar vroeg vervolgens een belachelijke prijs waar Juffry niet van gecharmeerd was. Na een hoop gesteggel kregen we het mee voor een acceptabele prijs. Al mopperend liepen we terug naar de auto.

Op dat moment moesten we nog wat tijd doden, want Juffry wou zijn dochter graag van school ophalen, wat wij prima vonden. Hij stelde voor om ons op een kop ijskoffie te trakteren. We zijn naar zijn lokale favoriete tentje gegaan (echt super schattig), waar we uiteraard even op de foto en film moesten.

Na de koffie zijn we zijn dochter gaan ophalen en doorgereden naar de haven. Hier moesten we nog een boot naar Bunaken vinden. Dit kon met een "public" of "private" boot. Omdat we aan de vroege kant waren, hadden we geen zin om te wachten op de public boot, dus probeerde Juffry een private boot te regelen. Dit lukte vrij snel,  maar vervolgens werden we aan het lijntje gehouden voor een te hoge prijs. Hier was hij wederom niet van gediend. Na 10 minuten wachten belde hij een oude vriend en sleurde ons mee naar de auto.  Wederom mopperend op de lokale bevolking, het was echt heel grappig. De mensen van de boot vonden het minder grappig, maar dat maakte het voor ons des te grappiger.

Na 10 minuten rijden kwamen we aan bij een ander gedeelte van de haven waar de vriend van Juffry naar toe zou varen. Dat gaf ons tijd om de rest van de Nasi Koening op te eten en nog een praatje te maken met iemand. Toen de boot er was, was het helaas tijd voor afscheid. Wat een geweldige tijd hebben wij met Juffry gehad, zo'n bescheiden en lieve man! Iedereen die naar Sulawesi wil, kunnen wij Juffry van harte aanbevelen!

De trip naar bunaken duurde 40 minuten. Eenmaal daar zat een enthousiaste eigenaresse en eigenaar ons op te wachten. Na een heerlijk kopje koude kaneelthee werden we naar ons cottage gebracht, pal aan het mangrove strand. Wat een oase van rust en weelderigheid hangt hier!

Voor het avondeten zijn we Bunaken village ingelopen. Ook hier zijn de locals weer onwijs vriendelijk. We zitten nu heerlijk een drankje te drinken tijdens het schrijven van dit verhaaltje en zijn ons aan het voorbereiden op de snorkeltour van morgen. Het schijnt hier gegarandeerd schildpadden spotten te zijn, dus we zijn heel benieuwd! Oorspronkelijk was de blog af, maar het menu bij het restaurant sprak ons niet aan, we hadden zin in sateh. We zijn dus Bunaken Village ingelopen op zoek naar sateh. Al snel stopte een voorbij rijdende motor, waarna een man en 2 kinderen zich voorstelden. We gaven aan dat we op zoek waren naar Sateh, maar hij stuurde ons naar de plek waar we al zaten voor het drankje. We besloten dus door te lopen. Op een gegeven moment kwamen we langs een huis met wat lichtreclame en met een menu, helaas geen sateh, maar we besloten er toch te gaan eten. We namen plaats tussen de locals, volgens ons was het gewoon het terras van de gene die er woonde met wat tafel en stoelen. Het was ook een soort plaatselijke cafetaria want de mensen liepen in uit voor eten. Uiteindelijk kregen we een heerlijk vers bereide Nasi goreng voorgeschoteld en omdat de eigenaar het zo leuk vond dat we er zaten kregen we als toetje een lekkere verse gratis mango. Hierna zijn we in het donker terug gelopen richting het hotel. Er hebben zo'n 30 scooters ons gepasseerd,  waarbij we minimaal 25 keer een "Hello" kregen. Rowen ontpopte zich nog even als dierenspotter door een flinke bidsprinkhaan te zien. 
 

Voor nu wensen we iedereen een hele fijne avond en tot morgen!